28 juni 2014
In A Coruna
We zijn aangekomen in A Coruna. In de zeilerswereld is dat een icoon. Zoiets als de Mont Ventoux voor de wielrenners, New York voor marathonlopers en El Capitan voor klimmers. A Coruna ligt aan een prachtige baai tussen de Golf van Biskaje en de Atlantische Oceaan. Kaap Finesterre in de buurt van A Coruna is berucht om sterke winden en grote golven. Zeilers die vanuit Noord West Europa trekken voor een verre reis over de oceanen of om de wereld, hebben als eerste grote stap A Coruna als doel. Recordbrekers die met supermoderne snelle zeilboten uit Bretagne vertrekken voor een race om de wereld moeten hier ook eerst de hoek om. Kortom, in de zeilerswereld is A Coruna een begrip. En wij zijn daar nu ook aangekomen. Dat voelt voor ons ook als een mijlpaal.
De tocht ernaar toe was een heerlijke zeildag. Na Ribadeo zijn we eerst naar Viveiro, aan het einde van de gelijknamige ria, gezeild. Die zeildag was het grijzig en mistig, zodat we niet veel zagen. Van Viveiro naar A Coruna was het schitterend weer. Eerst konden we onder gennaker de ria uitzeilen, en vervolgens aan de wind verder over het open water van de oceaan rond een paar hoge kapen. In het begin steeds rond de 10 knopen wind, dus dan is het heerlijk zeilen met onze boot. Vervolgens draaide de wind wat, en nam wat toe in kracht waardoor het gemakkelijker bezeild werd en we er in een vlotte vaart overheen gingen. We haalden een Engelse zeilboot in, en we maakten foto's van elkaar die we nadien hebben uitgewisseld.
Het uitzicht op de bergen was met dit heldere weer ook nog eens fantastisch. Het laatste stuk de prachtige baai van A Coruna in, ging weer met gemiddeldes van over de 8 knopen.
In A Coruna vonden we een prima plekje in de nog vrij nieuwe jachthaven aan de rand van de stad. Het is een gigantische jachthaven, en grotendeels leeg. Waarschijnlijk nog opgezet in de periode van voor de crisis toen er aan de groei geen einde leek te kunnen komen. Veel ruime grote steigers dus, en prima voorzieningen rondom. Op de pier voor de haven staat een zeer wonderlijk gebouw van moderne architectuur. Mooi kunnen we het niet vinden, opvallend is het wel.
A Coruna was al voor de romeinen een belangrijke plaats in de de vaar- en handelsroutes. De huidige vuurtoren, de 'Torre de Hercules' staat op exact dezelfde plaats als een toren van de romeinen twee duizend jaar terug en is nu de oudste nog werkende vuurtoren van Europa. Bij werkzaamheden onlangs zijn nog fundamenten gevonden uit de romeinse tijd. Om het publiek die te laten zien is er een tentoonstellingsruimte omheen gebouwd, en die lijkt wel erg op het Thermen museum in Heerlen. Zo voelden we ons opeens weer een beetje thuis, en door de geschiedenis verbonden met zoveel plaatsen en tijden in Europa.
In de buurt van de Torre de Hercules is een ruim, mooi en open park met uitzicht op de oceaan. We zagen er een aantal opmerkelijke bouwsels, een soort menhirs, en ook een Stonehenge achtige opstelling van pilaren en rotsen. Ieder van die bouwsels bleken gedenkplaatsen te zijn voor historische momenten uit de Spaanse geschiedenis. Die is immers zeer roerig geweest, onder andere met de burgeroorlog van 1936 tot 1939. Zeer indrukkwekkend.
A Coruna is ook de plek waar veel zeilers die de oceanen oversteken aanmeren en een tussenstop maken voor reparaties en bevoorrading. En daar zagen we er heel wat van in de jachthaven. Sommigen hadden een makkelijke overtocht, anderen hadden het zwaar gehad, en moesten heel wat repareren.
We ontmoeten er ook Liliane en Eltjo van de Win2win, die we uit Wolphaartsdijk kennen. Ze hadden net de oversteek van de Golf van Biskaje gemaakt. Helemaal vanaf Guernsey in één keer naar A Coruna, een tocht van meer dan 450 mijl. Dat is een hele prestatie. We hebben gezellig met ze nagepraat en gegeten in een leuk Spaans restaurantje. Zij gaan een heel jaar op pad voor een tocht langs de Caraïben, wij hebben nog een maand of twee te gaan.
