1 juli 2014
Rond Kaap Finisterre
We trekken nog steeds stapje voor stapje verder zuidwaarts. Vanuit A Coruna zijn we eerst een dagje de baai van A Coruna rondgezeild. Een prachtige baai, met een paar diepe inhammen. We hebben wat heen en weer gezeild in de beschutte uitlopers van de baai. Uiteindelijk zijn we in Ares aangekomen, waar we ons anker hebben uitgegooid in de luwte van een landtong, in de buurt van het haventje. Het was heerlijk rustig weer, zodat we mooi een nachtje achter ons anker konden liggen.
In de loop van de nacht draaide de wind, en dan draait de boot natuurlijk achter het anker. Als we voor anker liggen hebben we de kaartplotter aanstaan. Die houdt steeds bij waar we zijn. En daar stellen we dan een alarm op in, dat afgaat als we te ver af zouden drijven. Op de kaartplotter wordt steeds gemarkeerd waar we zijn. Dat is te zien op onderstaand plaatje. En als de wind dan draait, dan wordt er een mooie cirkelboog getekend op de kaart.
De volgende dag zijn we de baai uitgezeild. De weersverwachting was dat we een groot deel van de dag tegen de wind in zouden moeten zeilen, maar het eerste stukje hadden we nog even stevig de wind mee, en ging het lekker hard. We moesten een heel eind, een mijl of 50, dus dat was mooi meegenomen.
Na een tijdje werd de wind minder sterk en draaide, zodat we er tegenin moesten. We hebben ontdekt dat we hier in de buurt liever wind tegen hebben dan mee, als het zacht waait. Met wind mee gaat de boot zo liggen rollen op de oceaandeining dat er nauwelijks te zeilen valt. En met wind tegen, maak je juist wat extra wind, zodat er toch nog aardig te zeilen valt, ook al is het kruisen en duurt het dus allemaal wat langer. Vrijwel de hele dag was er een windkrachtje 3, zodat we goed door konden varen. We zijn naar de Ria de Camarinas gevaren, en hebben afgemeerd in het leuke kleine haventje van Camarinas (zie hieronder). In deze haventjes komen we allerlei nationaliteiten tegen, Belgen, Engelsen, Fransen, Zweden, Finnen. Allemaal scharrelen ze hier in de noordwesthoek van Spanje rond in de prachtige ria's, om vervolgens grote slagen naar het zuiden of noorden te maken.
We zijn een dagje in Camarinas blijven liggen. 's Ochtends wat in het heel aardige stadje rondgekeken. Er blijkt hier een levendige kantklos cultuur te zijn. We vertelden dat er in onze streken ook aardig wat wordt gekantklost, waarop we te horen kregen dat ze het geleerd hebben van de zeeuwen en belgen! 's Middags regende het met bakken uit de hemel en woei het hard, zodat we maar lekker zijn blijven liggen. Paulien kon lekker rusten en verder aan haar herstel werken, want het hoesten is nog steeds niet over.
Overigens, hier in Galicië spreken ze een dialect van het Spaans dat behoorlijk op het Portugees lijkt. We beginnen dus maar gewoon in het Portugees te praten, en dat wekt dan verbazing, maar het geeft direct contact en we kunnen ons er prima mee redden.
Vanuit Camarines zijn we weer zee op gestoken en hebben we Kaap Finisterre gerond. Er was een mooie wind, zie dit filmpje. Wederom eerst tegen de wind in. Maar met een goede windkracht 4 en een rifje in het grootzeil ging dat prima. Omdat het al een aardig tijdje behoorlijk waait stond er een imposante deining. Golven van een meter of 3 a 4. Maar de ZEE/DELER schoof er weer prima over heen.
Na een tijdje kregen we Kaap Finisterre in zicht. Een imposante kaap, met een roemruchte naam. En de kust eromheen hebben ze bijpassend de 'Costa del morte' genoemd.
Wij kregen nog wel even een bui over ons heen, maar daarna draaide de wind gunstig, en konden we lekker doorzeilen naar de Ria de Muros, waar we afmeerden in Portosin.
Het weer doet hier overigens behoorlijk hollands aan. Een graadje of 20, af en toe regen, en af en toe zon, en gewoon een beetje wind. We zijn benieuwd of we het verder naar het zuiden nog wat warmer gaan krijgen.
We krijgen heel wat reacties op de berichtjes op deze site. We vinden het heel leuk om die te ontvangen. We blijven ons best doen om regelmatig berichtjes te publiceren.