15 augustus 2018
Wisselvallig naar Nederland.
Het is bekend dat de terugtocht naar Nederland vanuit de Oostzee altijd wat lastig is, zeker met wisselvallig weer. Je moet een paar lange stukken over zee varen en met wisselvallig weer in augustus komt de wind vaak uit de zuidwesthoek en dan heb je die dus ook tegen. Dat overkwam ons deze keer ook. Maar we hadden nog een paar tegenslagen.
We zijn op de motor tegen de wind in door het Noord Oostzee Kanaal gevaren. Dat is 100 kilometer lang, dus daar ben je een dagje mee zoet. De verwachting was voor de eerstvolgende dagen te veel wind en daarom zijn we halverwege het kanaal een klein stukje de Eider opgevaren. Dat riviertje ontspringt in de buurt van Rendsburg en kronkelt enorm voordat het in de Noordzee uitmondt. Vanuit het Noord Oostzee Kanaal kun je via een sluisje naar de Eider. Je kunt dan in principe door naar de Noordzee, maar dat hebben we niet gedaan, want in de monding is het erg ondiep en daar kun je alleen langs met mooi rustig weer. En dat hadden we niet. Integendeel, we lagen in een haventje een kilometer of vijf de Eider op en kregen een enorm onweer over ons heen. Bij een eerdere bui hadden we bijna 50 knopen wind, nu was het even 57 knopen. We hingen helemaal scheef in de box en de buurman die in een motorboot zat, zag onze mast helemaal over hem heen hellen. Alles ging verder met ons goed, maar de volgende dag zagen we hier en daar ontwortelde bomen liggen.
De dag erop zijn we doorgevaren naar Brunsbuttel, het eind van het Noord Oostzee Kanaal. Bij het afmeren ging het in een windvlaag even mis. We tikten tegen de buurman, zodat hij een kras op zijn boot had en wij op de ziel en bij ons drukte een ontluchtingsknop van de watertank naar binnen. Daar moeten we dus mee aan de slag.
Aan het einde van de middag zijn we doorgevaren naar Cuxhaven met een stevige wind tegen. Bij een overstag manouvre zat het opnieuw tegen. Evert zette aan om een schoot door te halen, maar scheurde daarbij een spiertje in zijn kuit en is sinds die tijd wat gehandicapt. De rollen zijn nu weer omgedraaid en Paulien moet weer aan de touwtjes trekken en Evert houdt het roer in handen.
We zeilden door naar Cuxhaven omdat we graag de volgende ochtend vroeg de Elbe uit wilde varen, de Noordzee / Duitse bocht op. De wind zou dan naar het zuiden draaien, hetgeen voor ons gunstig was. Rond een uur of vijf in de ochtend zijn we uit Cuxhaven vertrokken en de beloofde wind kwam inderdaad, zodat we vlot een eind naar het westen konden varen. Onderweg kwamen we nog een ongelukkige Nederlander tegen, die met zijn boot achter reddingsboot werd gesleept. Dat is in de Elbe monding geen pretje, want daar staan stevige golven. Het leek erop dat het voorstag was gebroken, maar de mast stond nog overeind. Dan is een ingedrukte ontluchting weer peanuts!
Aan het einde van de dag draaide de wind weer naar het westen, de barometer zakte behoorlijk en er hingen een soort onweerswolken, zodat we besloten de Eems op te varen en naar Borkum te gaan waar we tegen donker naar binnen liepen. Dat hadden we achteraf niet moeten doen, want later in de de nacht draaide de wind naar het zuidoosten en die zou ons zo naar Vlieland hebben geblazen. Het onweer was voorspeld voor de volgende dag dus die dag wilden we daarom de zee niet op, en de dag er na was het weer een harde wind tegen. Allemaal behoorlijk wisselvallig dus en we zaten een paar dagen vast op Borkum.
Gelukkig kwam er toch weer een dagje met 'zeilbaar weer'. Daar maakten we gebruik van. Om 2 uur 's ochtends was het tij gunstig, dus al heel vroeg op pad. Uiteindelijk was dit ook weer een wisselvallige tocht, met soms veel wind in een bui en een enkele keer een stuk op de motor. Bij Vlieland staken we weer naar binnen, want in de nacht zou het weer hard gaan waaien. De harde wind kwam al snel en blies ons tegen het afgaande tij in naar Harlingen. We waren nog net op tijd om de laatste brugopening naar de stadshaven te kunnen nemen, waarna we in het mooie historische stadje af konden meren.
We merken dat de tocht er voor ons gevoel nu zo'n beetje op zit en met het mindere weer willen we het liefst zo snel mogelijk terug naar Goes, waar we onze familie en vrienden weer in de armen kunnen sluiten.