29 juni 2018
Pitstop in Turku.
We vinden de Sea of Archipelago zo geweldig mooi dat we er lekker door heen en weer blijven varen. Er is over een paar dagen weer veel wind en ook regen voorspeld, en die willen we dan maar in de stad Turku doorbrengen. Dan kunnen we de voorraden aanvullen en ook een klusje aan de motor laten doen, dat al een tijdje op zich laat wachten.
Van Bjorko in het zuiden van de archipel, waar we prachtig aan de rotsen lagen, willen we in twee dagen naar het noordoosten varen naar Turku, vroeger de hoofdstad van Finland.
Zelfs in het afgelegen baaitje van Bjorko ligt een ponton waar je de vuilwatertank kunt legen.
We hebben al op meer plaatsen zulke pontons gezien, maar nog niet gebruikt. We hebben steeds de tank geleegd op open water. We raken aan de praat met een Fin over de vervuiling van de Oostzee. Hij vertelt dat er in Finland nu heel serieus werk van gemaakt wordt om de Oostzee schoon te krijgen, want die is op veel manieren vervuild. En daarom liggen er de pontons met vuilwater afzuig installaties. We maken er dus ook maar een keer gebruik van. En nu we er op letten zien we dat ook de Finnen er regelmatig gebruik van maken. Alle beetjes helpen zegt de Fin. Maar vooralsnog zijn de problemen nog groot. Vanuit Rusland, de Baltische staten en Polen gaat er nog een hoop ongezuiverd water vanuit de rivieren en havens de Oostzee in. En de uitwisseling van water tussen de Oostzee en de Atlantische oceaan is maar heel beperkt, dus alle vuil hoopt zich op in de Oostzee zelf.
Toch zien we rond de eilanden en haventjes veel visjes zwemmen. Er zijn op sommige plaatsen ook veel vogels. We zien ook af en toe weer een zeearend vliegen. Ondanks de vervuiling zit er dus nog best veel leven hier in de zee. In ieder geval is de kwaliteit van het zeewater voldoende om vis te kweken, want op sommige plekken zien we ook visfarms in bedrijf. Dat zijn een soort drijvende steigers waar een groot net tussen hangt waarin de kweekvis rondzwemt. Af en toe wordt er voer bij gekieperd. En na een tijdje zal er dan wel geoogst worden.
Van Bjorko varen we lekker met de zuidenwind mee naar Kirjais, dat aan een lange inham ligt. Er is daar niet veel, een winkeltje, een restaurantje en een steiger. De Finnen die in de omgeving een huisje aan het water hebben komen met hun motorbootje even langs om inkopen te doen. We blijven slechts met twee boten liggen om te overnachten. De bemanning van de andere boot spreken we vooral in de sauna. Sauna's lijken wel de beste plek om met de Finnen in gesprek te komen. Ook hier weer kletsen we uitgebreid met ze. Eerst Paulien tijdens het dames-sauna-uurtje met de buurvrouw en daarna Evert tijdens het heren-sauna-uurtje met de buurman. Ondertussen raken we aardig op de hoogte van de sauna cultuur van de Finnen. Die gaan iedere dag naar de sauna, ieder huis heeft een sauna, die soms permanent aan staat. Dat er in Nederland op de jachthavens geen sauna's zijn, dat kunnen ze zich niet voorstellen.
De plek van de sauna is nog wel het opmerkelijkst in Kirjais: boven het botenhuis vlak naast de steiger.
De volgende dag varen we verder naar Turku. Het grootste deel weer lekker met de wind mee. De wind neemt ondertussen toe tot windkracht 5. We moeten even een klein stukje halve wind en dan komen er ook net wat vlagen zodat we bijna uit het roer lopen. Tussen al die rotsen is dat niet lekker. Gelukkig is het maar een kort stukje en hebben we even later de wind weer gunstiger.
Daarna is het voor de wind naar Turku. De gastenhaven ligt daar helemaal in het centrum aan de rivier de Aura. Het is op de rivier een gezellige drukte. Boten varen af en aan, soms komt er een soort drijvend restaurant met terras langs, inclusief bandje om muziek te maken. En op zeker moment zien we zelfs een groepje vrouwen in een drijvende jacuzzi langs komen!
We gaan naar de Chandlery, volgens de almanak de beste van Finland. Het is even lopen, maar dan worden we prima geholpen. De verkoper belt voor ons naar een werfje. De volgende dag kunnen we worden geholpen. Niet alleen wij, maar ook de Duitser die naast ons in de gastenhaven ligt en die ook hulp nodig heeft.
De volgende dag komt de monteur. De olie in de saildrive was wit aan het worden. De saildrive is de verbinding tussen de motor en de schroef. Daar zitten allerlei tandwielen in en dat moet goed gesmeerd worden. Maar ergens lekt er een beetje water naar binnen. Dat vermengt met de olie, die dan langzaamaan steeds witter wordt. Een klein beetje is niet erg, maar met te veel water wordt er niet meer goed gesmeerd. Dan is het beter om de olie een keer te verversen. De monteur had pompen, gereedschap en nieuwe olie bij zich. Hij wist prima wat er gedaan moest worden en binnen een half uur was het gefikst. Ook de volgende 100 motoruren kunnen we nu weer vertrouwen op een soepel werkende motor en saildrive!
Ondertussen heeft Paulien de kapper bezocht. Dat kostte meer tijd dan de monteur nodig had, maar ze kan er nu ook weer een tijdje tegenaan.
