9 juni 2018
De Golf van Riga rond
Na ons allerplezierigst verblijf op het eilandje Ruhnu gaan we de Golf van Riga rond. Vanaf het eilandje gaan we direct naar de stad Riga. Dat is een fors stuk naar het zuiden, het waait stevig en uit de goede richting, dus het gaat lekker vlot.
Riga ligt niet direct aan de kust en we moeten een eind de rivier de Daugava opvaren voor we in de jachthaven vlakbij het centrum af kunnen meren. Ook op de rivier hebben we het voor de wind, dus we kunnen gewoon doorzeilen. We komen langs veel kades waar volop havenactiviteiten zijn en grote schepen liggen afgemeerd. Ook de ferry naar Stockholm vaart de rivier in en uit.
Riga is een grote stad. Het centrum is mooi met veel pleinen, oude gebouwen, kerken, gezelligheid en toeristen. Het heeft een beetje een Parijse sfeer met veel lanen en parken. We hadden gelezen dat er een aantal bijzondere Jugendstill gebouwen staan en die staan in de buurt van de jachthaven. We vonden ze snel en het zijn inderdaad bijzondere gebouwen. De in de boekjes vermelde gebouwen springen er uit, qua uitbundigheid van decoratie, maar er zijn nog veel meer fraaie gebouwen waar veel aandacht aan is besteed. En op veel plekken wordt er aan gewerkt om ze op te knappen en er nog fraaier uit te laten zien.
We lopen de hele stad door en genieten van het mooie weer, de drukke kleurrijke heel grote markt en de muziekanten die hier en daar op pleinen en bij terrasjes aan het spelen zijn. De stad heeft een lange historie vanaf ongeveer 1200, is zeer de moeite waard en er komen terecht veel toeristen op af. Er zijn behoorlijk wat kerken, en sommigen zijn opgetrokken uit baksteen, zoals we eerder al in andere Hanzesteden hadden gezien. Maar het meest spectaculair is de Russisch-Orthodoxe kerk aan de rand van het centrum, binnen overdadig versierd en buiten getooid met gouden koepels. Evert mocht er helaas niet naar binnen omdat hij een korte broek aan had.
De stad ligt er goed bij, maar dat kan van de jachthaven niet gezegd worden. Delen van de steigers zijn kapot, er is nauwelijks sanitair en een student speelt voor havenmeester maar weet niet hoe dat moet. We vertrekken dan ook weer vlot. De wind is gedraaid en we kunnen de rivier ook weer helemaal uitzeilen tot aan de monding, waar we achter een werfje een leuk klein jachthaventje vinden. Hier is alles dik in orde, maar een havenmeester is hier helemaal niet te bekennen en de bewaker bij de ingang van het terrein spreekt alleen maar Russisch en heeft liever dat we hem verder niet storen.
Betalen voor de overnachting lukt dus niet en de volgende ochtend varen we weer de Golf van Riga op, dit keer langs de oostkant naar het noorden. De wind is tegen en koud, dus met een sjaal om en handschoenen aan, aan het roer.
Na een saaie dag hoog aan de wind zeilen, varen we het haventje van Salacgriva in. Langs de kust zien we alleen bossen en op zee zijn we niet 1 boot tegengekomen. Salacgriva is een piepklein plaatsje en ligt aan de monding van een riviertje. Er is één steigertje en we zijn de enige gast. Over het riviertje gaat iets verderop een brug. De weg erover is de hoofdweg van Riga naar Talinn, een tweebaansweg die bepaald niet druk is. In de 90-er jaren moeten hier demonstranten voor de onafhankelijkheid hebben gestaan, toen ze een menselijke keten vormden over de hoofdweg van Talinn naar Riga en door naar Vilnius, de hoofdsteden van Estland, Letland en Litouwen. De geschiedenis is hier zo recent en de toekomst zo onzeker dat je het een beetje voelt. Een paar jongeren die we wat vragen spreken uitstekend Engels en vinden het helemaal te gek als ze ontdekken dat we uit Nederland komen en met een zeilboot onderweg zijn. 'Hey guys, where are you from?', vragen ze even vrolijk en onbevangen als ze er uit zien. Die komen er wel, als ze een beetje de kans krijgen.
Na Salacgriva dat nog in Letland ligt, varen we met een lekker windje naar het eilandje Kihnu dat in Estland ligt. Het ligt dichter bij de vaste wal dan Ruhnu en daarom is er veel meer toerisme. Veel mensen hebben er een vakantiehuis en omdat het vakantieseizoen nog niet begonnen is, is het nog erg rustig. Na 22 juni begint hier de vakantie en zal het wat levendiger worden. We fietsen het eilandje rond en zien velden met orchideën, gehuchtjes met huizen die fris in de verf staan en campings die klaar zijn om de gasten te ontvangen. De wateren zijn hier ondiep en liggen vol met stenen. Ook het strand ligt vol met stenen. Hier moet je goed op de kaart kijken en niet te dicht onder de kant varen!
