5 juni 2018
Vluchten op Ruhnu
Vanuit Pavilosta zijn we in een dag met weinig wind, maar weer erg mooi weer, doorgevaren naar Ventspils. Dat is een stad met een forse haven en aardig wat industrie en overslag. Hier is al veel in de haven opgeknapt: kades en installaties zien er goed uit en zijn volop in gebruik. In een hoek van de vissershaven is een steiger voor passanten. Eenvoudig maar goed.
Het stadje zelf is niet veel. We fietsen het uitgebreid rond. Naast wat oudere gebouwen zien we vooral veel forse huizenblokken die in de Sovjet-tijd zijn neergezet. Velen zijn wel fris geschilderd en de plantsoentjes en speelplaatsjes zien er goed uit, maar erg fraai is het niet.
Wat er wel uitspringt is een enorme 'water-installatie', een soort fontein op een plein met masten en stengen die een oud fregat symboliseren. Met het heerlijke weer is het natuurlijk lekker om daar in en onder te spelen.
De volgende dag trekken we verder; we willen richting Riga. Pas later op de dag is wat meer wind voorspeld, dus we haasten ons niet. Het is een fors eind naar de volgende haven.
In de loop van de dag krijgen we steeds dringender waarschuwingen via de marifoon dat er veel wind op komst is. We zullen ergens een paar dagen moeten schuilen voor het weer. Een vissersplaats lijkt ons minder geschikt, maar midden in de Baai van Riga ligt nog een klein eilandje: Ruhnu. Het haventje ervan ligt met de verwachte windrichting precies in de luwte van het eiland. Dat lijkt ons veel leuker om hier een paar dagen te blijven.
De wind blijft zacht, maar toch net te veel om de motor aan te zetten. We blijven dus rustig doorzeilen en de spinnaker trekt ons vele mijlen voort. Het is donker als we bij het eilandje aankomen. De nacht is hier maar heel kort, maar het is ons toch gelukt om op het donkerste moment aan te komen.
De invaart is lastig tussen stenen door, maar met geleidelichten op de kant en de elektronische kaart aan boord komen we zonder kleerscheuren binnen. We kijken waar de jachtjes liggen, maar er is er niet één! We zijn de enige passenten in het haventje, die dan ook nog midden in de nacht aankomen. We zijn zeker welkom, want de Nederlandse vlag wappert in de mast van de havenmeester.
Niet veel later in de nacht begint het behoorlijk te waaien, en ook de volgende dag is het regelmatig windkracht 6 of meer. Maar we liggen prima beschut in het haventje.
Het eilandje is een kilometer of 5 lang. Ongeveer 50 mensen wonen er in houten huizen met rieten daken. Het is echt eilandsfeer. Iedereen vraagt zich af of de veerboot met verse voorraden wel aan zal komen nu het zo hard waait. En om de beurt komen ze even op de haven kijken of de boot al in zicht is.
Gelukkig komt de veerboot op een gegeven moment. Hopelijk heeft die ook vers brood voor ons mee. Het is een hele drukte op de haven! Vanaf onze dinertafel kunnen we het allemal prima volgen. Veel gebeurt er hier verder niet.
We maken een wandelingetje over het eiland. Langs de kust is het prachtig. Mooie zandstranden en daarachter bos.
Het zeewater is in deze streken nauwelijks zout. En ook op het eiland zijn er hier en daar plekjes met zoet water. Als we van het strand het bos in gaan, op pad naar de vuurtoren, dan worden we belaagd door ontelbare muggen die pittig steken. Om gek van te worden. Evert zit onder het bloed van alle doodgeslagen muggen en Paulien heeft op geheel eigen wijze haar verdediging ter hand genomen.
Nadat we voor de wind zijn uitgeweken, vluchten we ook maar snel voor de muggen terug naar de boot. Ondertussen waait het zo hard, dat ook de veerboot niet meer uitvaart. Wij blijven dus ook nog maar even liggen. We krijgen zelfs een rondleiding in de kerkjes van Ruhnu, hoogstpersoonlijk verzorgd door de burgemeester, die op dit kleine eiland ook brandweerman, politieagent en assistent van de predikant is, en nog talloze andere rollen vervult.