19 mei 2018
Zeilen bij Rügen
We hadden al heel wat gehoord over Rügen, de punt van Duitsland die een eind de Oostzee in steekt. Het is het noordelijkste stukje van voormalig Oost-Duitsland. Een 'rondje Rügen' schijnt een begrip te zijn. Het is een prachtig gebied waar het heel mooi zeilen is, en waar talloze plekjes zijn om te overnachten. Het gebied bestaat uit het eiland Rügen, maar er zijn nog heel wat eilandjes meer. De eilanden hebben allemaal weer baaien en binnenmeren, zodat het een zeer afwisselend geheel is waar het heel leuk is om tussendoor te varen.
Het gebied is ontstaan in de laatste ijstijd. De grote gletchers vanuit het Noorden kwamen tot ongeveer deze streken en lieten hier bergen stenen achter. Toen de gletchers zich terugtrokken ontstonden de eilandjes, waar weer zandruggen omheen groeiden en delen ook weer afkalfden. Kortom een zeer dynamisch geheel. Enerzijds is het toeristisch, met prachtige zandstranden en leuke dorpjes, anderzijds zijn grote delen ontoegankelijk en vormen die enorme natuurgebieden.
Vanuit Warnemunde was het een lange dag varen om de eerstvolgende haven te bereiken die aan de binnenkant van de eilanden ligt: Barhöft. De geul waardoor we naar binnen moesten varen slibt voortdurend dicht, dus er moet steeds gebaggerd worden om een smal vaarwater begaanbaar te houden. Er was een baggerschuit bezig, en we konden er nog net langs. De volgende ochtend konden we mee met een wandeling onder leiding van een boswachter, die vanalles wist te vertellen over het ontstaan van de eilanden en de natuur. Zo schijnen er soms duizenden kraanvogels in het gebied een rustplaats te zoeken. En er leven kuddes met edelherten in de beschutting van de bosjes op de ontoegankelijke eilanden. Maar er zijn ook ontzettend veel muggen waardoor we werden lek geprikt. En ook een paar teken hebben ons te pakken gekregen.
We varen door naar Vitte, een plaatsje op het eiland Hiddensee. Dat is een langgerekt eiland met mooie stranden, en aan één kant een hoge heuvel. Er rijden geen auto's, alleen paardetrams. Verder gaat alles per fiets. Klusjesmannen en vissers zien we op de fiets met een kar met hun spullen er achter. Veel mensen genieten van de rust en ontspannen sfeer op het eiland. We blijven een dagje liggen, doen de was en fietsen het eiland rond.
Na Vitte varen we door naar Stralsund, een centraal gelegen wat grotere stad in dit gebied. Het is een prachtige oude Hanzestad, waar veel gebouwen afgelopen tientallen jaren opgeknapt en gerestaureerd zijn. Als we aan komen varen is de 'skyline' indrukwekkend. De jachthaven ligt vlak bij de oude stad.
We bezoeken een huis dat stamt uit 1320, de tijd dat de Hanze-handel floreerde. In Stralsund staan een paar enorme kerken, helemaal opgetrokken uit baksteen. In één van de kerken is een zeer indrukwekkende tentoonstelling met foto's uit de tweede wereldoorlog, die een beeld geven van de ellende die de oorlog ook onder de Duitsers heeft veroorzaakt en aandacht voor hen die weigerden mee te doen en dat vaak met hun leven moesten bekopen. We zijn er stil van.
In Stralsund ligt ook de Gorch Fock, een dwarsgetuigd zeilschip van rond de vorige eeuwwisseling. Het heeft een hele geschiedenis, is ooit afgezonken, en weer bovengehaald en heeft als opleidingsschip dienst gedaan. We zien hier ook voor het eerst wat meer internationale zeilers, naast de Duitsers is er nog een Nederlander, en verder nog Zweden, Engelsen, een Deen en een Zweed.
In Stralsund gaan we de volgende dag door de brug. In de rivier die we opkruisen komt er ineens een machtige roofvogel over vliegen. Dat kan niet anders dan een Zeearend zijn. In Zeeland nooit kunnen spotten, maar hier vliegt ie gewoon over! Later zien we er nog veel meer, soms wel vier tegelijk.
Het is nog steeds lekker weer, en we zeilen over de Greiswalder Boden langs prachtige kusten.
De laatste tijd hadden we steeds meer last van een 'krakend roer'. Als je stuurde dan kreunde en steunde het. We hadden al eens wat gezocht en geprobeerd om het te verhelpen, maar we kwamen er niet vanaf. Totdat we ineens bedachten dat onder een klein dekseltje in de kuip, één van de lagers van de roerkoning zit. In dat nylon lager draait de roestvrij stalen roerkoning heen en weer. Dekseltje eraf, kopje water erover en probleem opgelost! Heerlijk.
Na een lekkere dag zeilen, meren we af in het plaatsje, of eigenlijk gehuchtje, Seedorf. Na de stad is dit een prachtig contrast en een plekje midden in de natuur. Er zijn een paar ligplaatsen in een oud riviertje, waar we er één van gebruiken. Het water is hier zowat zoet, ondanks de open verbinding met zee. Omdat de wateren hier zo ondiep zijn warmt het snel op en kan Evert zowaar voor de eerste keer van het jaar in buitenwater zwemmen.