14 mei 2018
Langs de Duitse Oostzee kust
Vanuit Laboe in de Kielerfjord varen we langs de Duitse Oostzee kust verder naar het oosten. De wind is de eerste dag zachtjes en komt uit het oosten, dus we kruisen hoog aan de wind. Maar gelukkig blijft er wind, en we bereiken het eiland Fehmarn. Daar hebben we een leuk klein haventje op de kaart gezien: Lemkenhafen. De kust ervoor is ondiep, maar er is een geul naar toe, tussen prikken door. En die geul is net diep genoeg voor ons. Op de motor varen we het laatste stukje. We vinden een prima box, met de kop in de wind en de achterkant in de zon is het een heerlijke avond na alweer een mooie zomerse dag.
Als we de volgende ochtend wakker worden is het grijs en mistig en er staat een stevige wind, opniew uit het oosten. Na een tijdje trekt de mist wat op, en we varen onder de brug door die Fehmarn met het vasteland van Duitsland verbindt. Een mooie hoge brug, met een doorvaarthoogte net wat hoger dan onze mast, zodat we er probleemloos onderdoor kunnen.
Even lijkt de mist op te trekken, maar dan wordt het weer potdicht en het gaat wat harder waaien. Op de AIS zien we andere zeilboten om ons heen en wat vrachtvaart. Als we buiten om ons heen kijken zien we niks, alleen maar mist. Alle vrachtvaart en vissers hebben AIS, maar veel zeiljachtjes niet. Een enkeling zien we pas op het laatst als ze binnen een paar honderd meter bij ons in de buurt komen.
We zetten koers in zuidelijke richting, de Lubecker bocht in. We willen naar Wismar, een oud Hanze stadje. Als we in de buurt zijn, klaart het eindelijk op, en hebben we weer zicht om ons heen. Nog weer even later draait de wind ineens 90 graden, maar ook de temperatuur stijgt ineens minstens 10 graden. Als we in de haven van Wismar aankomen, dan is het opnieuw weer een stralende hete zomerse dag geworden.
We maken een wandelingetje door Wismar. We lopen langs de oude haven en door de binnenstad. Wismar heeft een eeuwenoude historie. Er staan een paar forse kerken, maar vooral de torens daarvan zijn imposant. Helemaal opgetrokken uit baksteen, zoals in de tijd van de Hanze-glorie gedaan werd en wel tot 80 meter hoog. En dus ook eeuwenoud. Wismar is niet erg beschadigd in de oorlog, en na de Duitse hereniging is het centrum enorm opgeknapt. Nu is het een stadje met prachtige oude gebouwen, en gezelligheid op de terrasjes.
Na Wismar varen we naar Warnemunde. Opnieuw tegen de wind in, langs de kust van voormalig Oost Duitsland. We varen langs enkele van de kustplaatsjes, waar voor de 'Wende' de Oostduisters genoten van vakantie aan zee. We zijn er niet vlakbij, maar het ziet er allemaal best mooi uit.
In Warnemunde vinden we een plekje in een klein gezellig verenigingshaventje, waar nog net een plekje voor ons vrij is. Op de kop van de pier staat een prachtige vuurtoren.
