10 juli 2014
Terugreis noordwaarts
We zijn ondertussen over de helft van ons verlof en moesten gaan nadenken wanneer we terug zouden draaien. Op 1 september moeten we immers weer present zijn op het werk. In het achterhoofd hadden we dat we het leuk zouden vinden om Lissabon te bezoeken. Dat zou nog een dag of wat naar het zuiden varen zijn, en in principe best te doen. Maar voor de Portugese kust kan het af en toe hard en langdurig uit het noorden waaien. Die wind staat bekend als 'de Portugese Noord'. Die wordt veroorzaakt door het Azoren hoge druk gebied en lage druk boven het Iberisch schiereiland. Bij de Noordwest hoek van Spanje is er dan ook nog vaak sprake van een versnelling van de wind, rondom Kaap Finisterre, zodat er makkelijk een paar dagen windkracht 8 uit het noorden kan waaien. En daar hebben wij helemaal geen zin in om tegenin te moeten varen. Dus verder naar het zuiden zou betekenen meer kans om vast te zitten vanwege de harde noordenwind. En hoewel de Portugese kustplaatsen zeker de moeite waard zijn om te bezoeken is de kust zelf weinig interessant om langs te varen: lage bossen achter lange zandstranden met af en toe wat rotsen. En omdat op het moment de Portugese Noord weer is opgestoken, hebben we besloten om de terugreis te starten, en weer noordwaarts te trekken. Een bezoek aan één Portugese haven moet maar genoeg zijn.
Als afscheid van Portugal zijn we nog naar een prachtig uitzichtpunt boven Viana do Castelo geklomen van waaruit we een eind langs de Portugese kust konden kijken en zijn nog lekker vis wezen eten in Portugees fado-restaurantje.
We konden nog net een dagje vanuit Viana do Castelo naar het noorden varen voor de wind echt door ging zetten. Daarmee zijn we weer in de Spaanse ria's gekomen. En daar is het aanmerkelijk beschutter en kunnen we in de baaien en achter de eilanden nog wat rondscharrelen.
We zijn dus vanuit Viana do Castelo vertrokken. Eerst zonder wind, maar in de loop van de dag stak er een mooie windkracht 4 a 5 op. We moesten er tegenin, dus werd het aan de wind zeilen. Maar er was draaiing van de wind voorspeld, en door daar handig gebruik van te maken kwamen we toch nog vlot in de baai van Baiona aan, voordat de wind echt door ging zetten. We werden nog even vrolijk welkom geheten door wat dolfijnen die een stukje meezwommen. Het blijft een prachtig gezicht om die grote beesten zo vlot en makkelijk rondom de boot te zien zwemmen.
In de Rio de Vigo zijn we naar Cangas gevaren. Een stadje waar vroeger veel visindustrie met het zouten van vis is geweest. Een dag later stond er al een hoop meer wind. We zijn er een kort stuk tegenin gevaren naar Portonovo. Er moest een rif in het grootzeil, en de fok een eind ingedraaid, maar toen ging het prima.
In Portonovo stond een vervelende deining de haven in. De boot lag te snokken in de landvasten. Eerder hadden we al eens wat geëxperimenteerd met rekkende klimtouwen als schokdempers. En samen met wat blokken hebben dat hier ook weer geïnstalleerd, zodat alle gesnok voorbij was. Die oude klimtouwen komen dus af en toe nog prima van pas.
Aangekomen in Portonovo zagen we een opvallende zeilboot aankomen bij Sanxenxo, een jachthaven een klein eindje verderop. Hoge en ver naar achter geplaatste mast, terugvallende boeg, dat kon niet anders dan één van de nieuwe Volvo Ocean Race schepen zijn, die dit najaar voor een nieuwe race rond de wereld gaan starten. Ik had nog niet eerder van een Spaanse deelnemer vernomen. Maar één van de eerdere edities van de race is hier in de buurt gestart, dus het zou best kunnen. Even googlen, en ja hoor, sinds een paar weken is er ook een Spaanse deelnemer bekend. En die hebben dus blijkbaar hun thuisbasis hier. Prima trainingswater lijkt me. Beschut in de baaien, maar ook zo op de oceaan, waar het regelmatig behoorlijk doorwaait.
De volgende ochtend zijn we naar Sanxenxo gevaren en hebben een rondje door de haven gevaren. Maar geen VOR-boot te verkennen. Hebben we ons vergist, zijn ze misschien al naar elders verkast, of wat dan ook. Nou ja, dan maar verder varen. Zeilen hijsen en varen, en wat zien we daar: komt de VOR-boot er toch aan zeilen. Blijkbaar zijn ze trainingsrondjes aan het maken. We hebben nog even overwogen om naar ze toe te varen, en van dichtbij te bekijken. Maar ja, ze gaan wat te hard voor ons. Dat halen we nooit in! Uiteindelijk hebben we ze dus alleen van grote afstand gezien, en zullen we het verder met de foto's en filmpjes moeten doen die binnenkort vast gepubliceerd worden.
We zijn verder gevaren naar San Vincente del mar, een plaatsje met een klein haventje waar we lekker beschut liggen voor de wind die toch wel stevig door blijft blazen. San Vincente del mar is een echt badplaatsje. De kust van het schiereiland waar het plaatsje op ligt is dan ook schitterend en er zijn heel wat leuke strandjes tussen de rotsen.
Na de ergste middaghitte (tot een uur of 5, geen wolkje te bekennen en een stevig brandende zon) zijn we een deel van het schiereiland rondgelopen over een prachtig kustpad langs strandjes, bossen, rotsen en mooie planten (en grote hagedissen), met schitterende vergezichten op de eilanden en rotsformaties van de ria's. Een bijna paradijselijke omgeving en dan ook nog met een stralende zon, stevige wind en een lekkere temperatuur. Wat wil een zeiler nog meer? Maar ja, wij willen naar het noorden.