Bericht 39

2 september

Door een weergat terug naar Nederland

Voor de terugreis door de Duitse bocht naar Nederland hebben we kunnen profiteren van 2 dagen mooie oostenwind. Dit weergat werd al een paar dagen van te voren aangekondigd, zodat we onze vaarplanning erop af konden stemmen. Na al enkele weken westen- en zuidwestenwinden, klonken de voorspellingen van oostenwind bijna ongeloofwaardig. Temeer daar direct daarna de wind weer opnieuw naar het zuidwesten zou draaien.
De verwachting was dat het zaterdag en zondag oosten- tot zuidoostenwind zou zijn, kracht 3 a 4. Perfecte omstandigheden dus voor de tocht noord langs de Duitse en Nederlandse waddeneilanden. Op vrijdagmiddag zijn we het Kielerkanaal uitgevaren bij Brunsbuttel om 20 mijl stroomafwaarts te varen naar Cuxhaven. Die middag was er nog een stevige westenwind, waar de Elbe hard tegenin stroomde. Dat gaf een behoorlijke zeegang, maar al zeilend kwamen we daar goed doorheen. Voor Cuxhaven stroomt de Elbe wel met vier knopen, dus het aanlopen van de haven was nog even scherp mikken.
De volgende ochtend vertrokken we uvroeg uit Cuxhaven, om 4.30 uur. De Elbe stroomt daar zo hard, dat je er alleen met stroom mee uitkomt. Dus het getij bepaalt je vertrektijd. Zoals voorspelt stond er 's ochtends vroeg weinig wind. Een halfuurtje konden we nog zeilen, maar daarna was de wind op, en moest de motor het werk doen.
Eenmaal op zee kwam de voorspelde wind en kon de genaker omhoog. De wind nam stukje bij beetje toe zodat we goed vaart maakten. Tegen de avond waren we noord van Borkum en gingen we verder op alleen de genua. Met tegen de 20 knopen wind gingen we er rap over, veelal tussen de 6 en 7 knopen.
Net als op de heenreis ontmoeten we nauwelijks andere scheepvaart. Twee andere jachtjes voeren met ons mee, en de grote scheepvaart zagen we een aantal mijlen noord van ons door de grote scheepvaartroute schuiven. Eenmaal kwam er een vrachtschip recht op ons af. Omdat de boordlichten daarvan niet brandden, was lange tijd onduidelijk welke koers het schip voer. Even met een schijnwerper in ons eigen zeil en op de brug van het schip schijnen, was voldoende om onze aanwezigheid duidelijk te maken. We verlegden even de koers, waarna we elkaar alsnog op ruime afstand passeerden.
Er was die nacht geen maan, maar de hemel was erg helder, zodat we duizenden sterren zagen. De zee lichtte ook wat op, zodat we een mooi lichtgevend zog achter ons trokken. En ondertussen gleed de Losbol mijl na mijl over de golven.
's Ochtends vroeg waren we voor het zeegat tussen Vlieland en Terschelling. Eigenlijk wilden we verder naar Den Helder, maar tegen de tijd dat we daar zouden zijn, zou de ebstroom volop tegen staan, terwijl we op dat moment bij Vlieland de stroom nog mee zouden hebben. Daarom het Stortemelk ingedraaid en tussen Vlieland en Terschelling door de Waddenzee ingevaren. De stroom zou nog een paar uur mee staan, dus was ook Harlingen goed haalbaar en zijn we maar direct doorgevaren. Het was een mooie zondagochtend, met goed wind, dusalle weekendgangers naar de eilanden zeilden op hetzelfde moment terug. Van 3 bootjes op zee, zaten we ineens met vele tientallen zeiljachten en platbodems in de smalle geulen van de Waddenzee.
Bij Harlingen bleek het geultje naar de Afsluitdijk goed bezeild, dus dat hebben we er direct aangeplakt. En nadat we midden op de dag naar het IJsselmeer waren geschut bleek er nog een goed windje voor een koers naar Enkhuizen te staan, al viel die steeds verder weg. Zodoende meerden we uiteindelijk zondagavond, na een tocht van net iets meer dan 200 mijl, af in de haven in Enkhuizen. De oostenwind van het weergat hebben we van het eerste tot het laatste zuchtje benut. Even douchen en eten in het havenrestaurantje, en toen behoorlijk uitgeteld naar bed.
Ondertussen is de wind weer zuid en west, kracht 6. Over het Markermeer varen we onder een zonnige hemel naar Amsterdam. Als we de voorspelling van windkracht 7 voor de volgende dag horen, besluiten we de 'staande mast route' verder binnendoor naar Zeeland te nemen en niet over zee te gaan. Dat betekent midden in de nacht dwars door Amsterdam. Deze route hebben we nog nooit eerder gevaren, en is erg leuk. Roelien en Ellie voeren dit stuk mee, wat erg gezellig was. Vervolgens door het groene hart van de Randstad en over de Hollandsche IJssel. Vanaf Dordrecht zijn we dan weer op bekend water voor het laatste stuk naar Wolphaartsdijk, waar we donderdagmiddag aan hopen te komen.

Homepage