Bericht 37
20 augustusTerug in Denemarken
Na vrijwel twee en een halve maand in Zweden vertoefd te hebben, hebben we het Zweedse bezoekersvlaggetje in het want weer vervangen door het Deense. Van het zuidwestelijke puntje van Zweden zijn we in een mooie dagtocht zeilen overgestoken naar het eiland Mon, in Denemarken. Het weer was prachtig, 10 tot 15 knopen bakstagwind, zodat we onder genaker gemiddeld bijna 7 knopen haalden, maar het aanlopen van het Deense eiland was ronduit indrukwekkend. De oostkust van Mon bestaat namelijk uit hoge kalkrotsen, die al tientallen mijlen uit zee zichtbaar zijn en steeds hoger uit zee oprijzen. Als je dan uiteindelijk vlak onder de meer dan 100 meter hoge loodrecht uit zee omhoog komende witte rotswanden doorzeilt is het werkelijk een prachtig gezicht. De kalkrotsen zijn wat anders van vorm dan de Engelse krijtrotsen, en strekken zich ook niet uit over zulke grote afstanden, maar op die manier Denemarken aanlopen, was toch wel erg markant.
Een eindje voorbij de rotsen ligt het plaatsje Klintholm, waar we weer op ouderwetse wijze een ligplaats in de haven kregen, namelijk in een box aan een steiger, met vaste lijnen rondom. Ook dat was weer even anders na al die afmeerpartijen met ankertjes achteruit.
Ondertussen zijn we al weer een eindje Denemarken ingezeild en genieten we van de vele zeilmogelijkheden die er zijn tussen al die Deense eilanden. Het landschap is knus en gezellig, met uitzicht op velden en dorpjes, veel beschutte vaarwateren, waar je toch hele einden tussen kunt zeilen. Na Klintholm zijn we naar het kleine eilandje Vejro gevaren, waar we vele herten rond zagen lopen, en een grote zak bramen geplukt hebben (Anneke, daar moet je naar toe, echt een eiland voor jou!!). Vandaar de Grote Belt over naar Svendborg, dat aan een prachtig vaarwater ligt, maar als plaatsje wat tegenviel. En nu liggen we op het eilandje Lyo, met uitzicht op de Kleine Belt. Ook weer een reuze leuk eilandje, goed voor een mooie wandeltocht, langs een oud dorpje, natuurgebieden met talloze vogels, kliffen en wederom herten op ons pad.
Het weer is overigens ondertussen ook weer redelijk onstuimig. Vandaag een stevige windkracht 6, waar we aan de wind tegenin gingen. Tussendoor ook nog wat plensbuien, zodat alles kletsnat werd, tot in het kledingkastje van Evert aan toe. Waar dat water allemaal tussendoor komt, is niet te snappen. Hoewel we over de hele reis gezien, over het weer zeker niet te klagen hebben, zou een beetje mooie nazomer ons best goed bevallen.
Binnen een paar dagen willen we bij Kiel het Noord-Oostzee-kanaal indraaien en dan wacht de Duitse bocht op ons. Het is niet anders, maar het einde van deze geweldige reis begint te naderen.
Homepage