Bericht 3327 juliZuidwaarts Met ons bezoek aan 'De hoge kusten', hebben we het noordelijkste punt van onze trip bereikt: 63 graden Noorderbreedte (Zeeland is op 51 graden Noorderbreedte). Het meest noordelijk waren we in Kopmansholmen, een plaatsje met een heel aparte sfeer. Het ligt dermate noordelijk dat er een soort pioniersgeest hangt, om in deze uitgestrekte dunbevolkte streken te leven. De omgeving is allemaal bos, maar er is ontzettend veel ruimte, dus ook in het plaatsje zijn de percelen waar de huizen op staan erg groot. Men is er voorbereid op strenge winters en veel sneeuw, je ziet dat aan de bouw van de huizen, sneeuwscooters en zo, en in de tuinen rondom de huizen staan wel bomen en is gras, maar niet veel meer dan dat. In het enige winkeltje konden we goed inkopen doen, maar blijkbaar komen ook bewoners uit het binnenland er eens in de zoveel tijd grootschalig inslaan. We hadden echt het idee dat we zo'n beetje aan het einde van de bewoonde wereld waren en dat hierna de grote leegte zou gaan beginnen. Maar voor ons was het dus het noordelijkste punt van onze trip. Onze gps-navigator meldt dat het nog 843 mijl is in de richting 210 graden, voordat we weer bij de Roompot sluizen zijn. Na de 2.000 mijl die we tot nu toe gevaren hebben, hebben we dus nog even te gaan. We zijn langs de kust van de Botnische golf naar het zuiden gezakt en zijn nu weer in Oregrund, op de grens van de Botnische golf en de Oostzee. Het weer is uitstekend, volop zon, meestal goede wind (soms wat veel, soms wat weinig, soms uit de verkeerde richting). Afgelopen nacht nog tot in de nacht doorgezeild, over een vrijwel vlakke zee, met een zacht briesje. Weer een prachtige ervaring, om daar dan met de Losbol onder genaker met een knoop of 5 a 6 over te schuiven. Zo mag het nog wel even doorgaan! Homepage |