8 juni 2014
In Spanje
Ineens zijn we een heel stuk zuidelijker: in Spanje! We zijn hier vandaag aangekomen, en het is hier heet. Volgens de spanjaarden hier voor het eerst, maar voor ons lijkt het direct of Spanje altijd zo heet is. Maar het is hier vooral ook mooi, en we zien er naar uit om de Spaanse noordkust verder te gaan verkennen.
Een paar dagen terug zijn we vertrokken uit Rochefort en naar Saint Denis d'Oleron gevaren. Dat is een leuk toeristenplaatsje op de punt van het eiland Oléron, dat het laatste eiland is voor de kust van Frankrijk als je naar het zuiden gaat. Er was weer een dagje stevige wind (tegen) en die hebben we niet benut om te zeilen, maar om het eiland rond te fietsen. Mooie stranden, ruige golven, en ook op dit eiland prima fietspaden.
Na Oléron zijn we naar Royan gevaren, dat is een plaats aan de monding van de Gironde. De Gironde heeft een lastige monding, want de oceaandeining loopt er volop binnen, de ingang is ondiep en er zijn allerlei rare stromingen, de rivier stroomt daar nog in door, enzovoorts. We zagen behoorlijke brekers om ons heen, maar die konden we goed mijden. De stroming liep echter heel anders dan aangegeven, zodat we zelf maar op de stroomrafelingen gelet hebben om te kijken waar we moesten varen. Uiteindelijk kwamen we er goed doorheen, en konden we in Royan afmeren na een lange dag varen.
Royan is in de tweede wereldoorlop helemaal platgegooid. Maar het is op een heel aardige en sfeervolle manier herbouwd. Het is slim opgezet, zodat de boulevards, het verkeer, de winkelstraten, de stranden en de haven goed bij elkaar passen. Samen met de marktjes die je overal hebt in Frankrijk, de volle terrasjes en de genietende mensen heeft het op ons een plezierige indruk achter gelaten.
Tussen Royan en de grens met Spanje heb je zo'n 140 mijl (250 kilometer) zandstrand met geen enkele haven. Er is één baai (van Arcachon) maar die is lastig aanlopen omdat er bijna altijd te veel deining is waardoor er brekers zijn in de ingang. We zijn daarom maar in één keer doorgevaren. Dat betekent een nachtje doorvaren. De windvoorspellingen waren gunstig, maar die kwamen helaas niet erg uit, waardoor we veel hebben op de motor hebben moeten varen. Maar de lange deining op open zee, het oplichtende water, de maan die door de wolken scheen en een duif die gedurende de nacht een rustplekje aan boord zocht, maakten het zeer speciaal.
In de vroege ochtend zagen we in de verte de bergen van de Pyreneën boven de ochtendmist uitsteken. En naarmate we dichterbij kwamen was de mist weg, en zagen we steeds meer tekening in de bergen, en uiteindelijk de ingang van de haven van Hondarribia.
We kwamen midden op de middag aan, na ruim 24 uur varen. En het was heet, zeer heet. Gelukkig was er direct achter de jachthaven een strandje, zodat we direct lekker konden gaan zwemmen om wat verkoeling te krijgen. En als je dan bijgekomen bent, wat doe je dan 's avonds als je voor het eerst in Spanje bent: Paella eten!
