2 juni 2014
Franse zeilcultuur
We wisten het al, maar we zijn er opnieuw van onder de indruk: de Fransen zijn apetrots op hun zeilcultuur. Alle haventjes die we bezoeken hebben zeilscholen, waar hele grote groepen kinderen leren zeilen. Weer of geen weer, de kinderen krijgen het met de paplepel ingegoten. En het lijkt alsof de zeilsport hier veel minder vergrijst dan in Nederland. De Fransen experimenteren op allerlei manier met zeilboten. Tuigages, ontwerpen aangepast voor speciaal gebruik, ze doen het allemaal, en iedere keer word je verrast door de creativiteit en nieuwe ideeën. Tegelijkertijd houden ze de historie in ere. Mensen als Eric Taberly en Bernard Moitessier zijn echte zeehelden van de afgelopen decennia die grensverleggend met de zeilerij bezig waren. Taberly heeft zelfs al een heus museum. Ook worden veel oude schepen in ere gehouden, en wordt er volop mee gevaren.
Trimaran voor supersnel over de oceaan zeilen
Curieus ontwerp van zeilboot om een rondvaart tochtje als passagier op zee mee te kunnen varen.
De 'Joshua', de boot waar Moitessier anderhalf keer non-stop de wereld mee rond zeilde.
Klassieke zeilkotter voor de kust van Île d'Yeu.
De grote interesse heeft ook wel een keerzijde. Sommige jachthavens zijn werkelijk gigantisch. De grote jachthavens van Tinité en La Rochelle hebben duizenden ligplaatsen. En als je er aankomt is er weinig aandacht voor je. 'Een plaatsje, dat hebben we niet. Ga maar ergens liggen.' Maar dan varen we gewoon weer weg, en komen we ergens anderfs toch weer terecht op een leuk plekje.
En ook in Frankrijk zijn er bootjes waarvan niemand meer weet wie de eigenaar is, en die weg liggen te kwijnen in een hoekje in de haven.
Mega jachthaven van La Rochelle
Aan hun lot over gelaten bootjes
Ondertussen zijn we alweer een eindje verder gevaren. Na Île d'Yeu zijn we weer eens naar het vasteland gevaren, naar Croix de Ville. Dat is een knus klein plaatsje aan de monding van een riviertje. Je kunt er niet altijd in. Met laag water is de ingang te ondiep, zeker als er deining van zee recht de haven in komt, want dan is er branding in de havenmonding en daar kun je niet door heen. Maar wij hadden geen probleem en konden er zo in en uit.
Daarna doorgevaren naar La Rochelle. Dat is een havenplaats met zowel een grootse nautische historie, als tegenwoordig veel acitiviteien rondom het wedstrijdzeilen. De invaart in het oude haventje is werkelijk schitterend. Tussen twee eeuwenoude torens door, vaar je zo het passantenhaventje binnen.
Er was veel gezellige drukte in La Rochelle. Op het haventerrein bleek het kermis te zijn (die gelukkig om middernacht stopte). We zagen dat er circus was, maar er was ook nog een heuse carnavalsoptocht, 's avonds laat, met veel prachtig verlichte wagens. Nu weten we als import-Limburgers niet zo veel van carnaval, maar we hadden toch het idee dat het niet echt carnavalstijd was. Nou ja, maakt niet uit, er was volop leven in de brouwerij.
Verder is La Rochelle een prachtige stad, met veel oude gebouwen, romaanse stijl, en al heel wat zuid-europese sfeer. De architectuur, de vele vriendelijke mensen, de volle terrasjes, we genieten er volop van. Ook al omdat het ondertussen al weer heel wat dagen prachtig weer is. Veel zon, een beetje wind die 's middags wat aantrekt. Kan niet beter, vinden we.
Na La Rochelle zijn we doorgevaren naar Île d'Aix waar we een paar uur aan een boeitje hebben gelegen, en met het bootje naar de kant zijn gegaan om het eilandje te verkennen. Klein sfeervol eilandje met een zeer relaxed eiland gevoel. Een heel plezierig contrast na het toch wel erg drukke La Rochelle.
Na een paar uur zijn we weer vertrokken bij Île d'Aix en de rivier de Charente opgevaren naar Rochefort. De Charente is een enorme modderrivier, die een kilometer of 20 landinwaarts te bezeilen is. Prachtig vlak laagland; het lijkt Friesland wel. Ooievaars, Zwarte wouwen, en talloze andere vogels vlogen om ons heen.
In Rochefort is ooit l'Hermoine gebouwd, een zeilend fregat dat belangrijk is geweest in de Franse geschiedenis. Het oorspronkelijke schip is gebouwd in 6 maanden, maar nu wordt er met originele methoden een replica gebouwd waar ze al 16 jaar mee bezig zijn. Een beetje a al Batavia. Eind deze week zijn de stabiliteitsproeven, en in september moet de boot gaan varen.
Verder heeft Rochefort ook een lange nautische traditie. Er zijn een paar musea, waarvan we het touwmuseum bezochten, en een demonstratie touwslaan kregen. Gelukkig worden moderne touwen en lijnen op een mensvriendelijker wijze gemaakt, en zijn ze bovendien veel sterker en lichter. Maar ja, het zijn allemaal stukjes Franse cultuur.